Bł. Salomea Piastówna
19 listopada Kościół czci bł. Salomeę. Była córką księcia małopolskiego – Leszka Białego i Grzymisławy, księżniczki ruskiej. Już od dziecka wciągnięta w wir polityki, została żoną Kolomana, króla Rusi Halickiej, syna króla węgierskiego Andrzeja II. W wieku 8 lat wraz z mężem zasiadła na tronie w Haliczu.
Po śmierci męża w bitwie z Tatarami, powróciła do Polski na dwór brata,
księcia krakowskiego Bolesława Wstydliwego. Postanowiła poświęcić się
życiu zakonnemu i w roku 1245 wstąpiła do ufundowanego przez brata
klasztoru klarysek w Zawichoście koło Sandomierza. Kilkanaście lat
później Bolesław zbudował drugi klasztor klarysek w Skale pod Krakowem i tam Salomea spędziła ostatnie lata życia. Nigdy nie była ksienią. Jej
zadaniem było zapewnienie siostrom utrzymania. Zmarła w opinii świętości
17 listopada 1268 r. i została pochowana pod kościołem klasztornym na
Grodzisku. Później szczątki Salomei przewieziono do Krakowa. W latach
1269-1630 spoczywała w krypcie w prezbiterium Bazyliki św. Franciszka z
Asyżu. Do dziś w tym miejscu znajduje się duża mosiężna płyta. Później
jej relikwie zostały przeniesione do kaplicy pod jej wezwaniem i spoczywają obok grobu jej książęcego brata Bolesława.
Błogosławionej
Piastównie poświęcony jest także jeden z witraży projektu Stanisława
Wyspiańskiego, na którym Salomea przedstawiona jest w habicie, spogląda w górę, a z jej rąk wypada korona. Jest to gest obrazujący rezygnację z królewskich zaszczytów, by służyć Bogu.
Aprobaty kultu Salomei dokonał 17 maja 1672 r. papież Klemens X.
Atrybutem bł. Salomei jest gwiazda uchodząca z jej ust w chwili śmierci, krzyż i lilia, a także korona wypuszczana z rąk. Zwykle przedstawiana jest w stroju klaryski, czasem też jako kobieta w królewskich szatach.
Aprobaty kultu Salomei dokonał 17 maja 1672 r. papież Klemens X.
Atrybutem bł. Salomei jest gwiazda uchodząca z jej ust w chwili śmierci, krzyż i lilia, a także korona wypuszczana z rąk. Zwykle przedstawiana jest w stroju klaryski, czasem też jako kobieta w królewskich szatach.
