Konrad z Ascoli
19 kwietnia franciszkanie wspominają bł. Konrada z Ascoli, którego żywot tak mocno przeplata się z życiorysem innego franciszkanina, Hieronima Masciego, późniejszego papieża Mikołaja IV, że w niektórych momentach ciężko określić o kim piszą kroniki.
Konrad urodził się 18 września 1234 r. w Ascoli Piceno. Franciszkański
historyk, Luke Wadding umieścił życiorys Konrada w swoim Annales
minorum. Napisał go w oparciu o domniemane akta procesu informacyjnego
nad cnotliwością życia. Wszystkie późniejsze źródła dotyczące życia
Konrada opierają się na tym tekście. Badacze wykazali jednak, że
kolejność zdarzeń z jego żywota zbytnio przypomina biografię innego
franciszkanina, Hieronima Masciego, późniejszego papieża Mikołaja IV,
który żył w tym samym czasie.
Niestety, nie udało się dotrzeć do oryginału akt wykorzystanych przez Waddinga. Uznano zatem, iż żywot Konrada został napisany bez odniesienia do prawdziwych źródeł, najprawdopodobniej z okazji odnowienia tradycji liturgicznej kultu błogosławionego, jakiej dokonali w roku 1619 franciszkanie z Ascoli.
Zatem według jedynego - choć niepotwierdzonego źródła - wielokrotnie nawiązującego do faktów z życia innego franciszkanina, Konrad miał wstąpić do Zakonu Braci Mniejszych wraz z Hieronimem Mascim w klasztorze św. Wawrzyńca w Ascoli. Obaj zostali skierowani w celach formacyjnych, najpierw do Asyżu, a później do Perugii. Obaj mieli także być lektorami teologii w Rzymie.
W roku 1274 Hieronim został wybrany na generała franciszkanów, a Konrad miał udać się na misje do Libii, co nie jest potwierdzone, ponieważ nie zostało odnotowane w żadnej kronice misyjnej na tych terenach. Kiedy w roku 1277 papież Mikołaj III wysłał Hieronima z misją dyplomatyczną do Paryża, w grupie osób mu towarzyszących miał znajdować się Konrad. Po powrocie do Rzymu Hieronim został kardynałem, a Konrad pełnił posługę kaznodziei. Po dwóch latach powrócił do Paryża, ale gdy Hieronim został w roku 1288 papieżem, wezwał Konrada, by mianować go kardynałem. Po drodze Konrad przybył 3 marca 1289 r. do Ascoli Piceno, gdzie po krótkiej chorobie zmarł 19 kwietnia. Beatyfikował go w roku 1783 papież Pius VI.
Niestety, nie udało się dotrzeć do oryginału akt wykorzystanych przez Waddinga. Uznano zatem, iż żywot Konrada został napisany bez odniesienia do prawdziwych źródeł, najprawdopodobniej z okazji odnowienia tradycji liturgicznej kultu błogosławionego, jakiej dokonali w roku 1619 franciszkanie z Ascoli.
Zatem według jedynego - choć niepotwierdzonego źródła - wielokrotnie nawiązującego do faktów z życia innego franciszkanina, Konrad miał wstąpić do Zakonu Braci Mniejszych wraz z Hieronimem Mascim w klasztorze św. Wawrzyńca w Ascoli. Obaj zostali skierowani w celach formacyjnych, najpierw do Asyżu, a później do Perugii. Obaj mieli także być lektorami teologii w Rzymie.
W roku 1274 Hieronim został wybrany na generała franciszkanów, a Konrad miał udać się na misje do Libii, co nie jest potwierdzone, ponieważ nie zostało odnotowane w żadnej kronice misyjnej na tych terenach. Kiedy w roku 1277 papież Mikołaj III wysłał Hieronima z misją dyplomatyczną do Paryża, w grupie osób mu towarzyszących miał znajdować się Konrad. Po powrocie do Rzymu Hieronim został kardynałem, a Konrad pełnił posługę kaznodziei. Po dwóch latach powrócił do Paryża, ale gdy Hieronim został w roku 1288 papieżem, wezwał Konrada, by mianować go kardynałem. Po drodze Konrad przybył 3 marca 1289 r. do Ascoli Piceno, gdzie po krótkiej chorobie zmarł 19 kwietnia. Beatyfikował go w roku 1783 papież Pius VI.
