Pierwszy list św. Klary do św. Agnieszki Praskiej

¹Czcigodnej, świętej dziewicy, pani Agnieszce, córce najdostojniejszego i najjaśniejszego króla czeskiego, ²jej wszędzie poddana i sługa Klara, służka Jezusa Chrystusa i nieużyteczna (por. Łk 17,10) służebnica pań żyjących za klauzurą klasztoru świętego Damiana, wyraża swe całkowite oddanie oraz szczególne życzenie osiągnięcia chwały (por. Syr 50,5) szczęścia wiecznego. ³Szlachetna sława waszego świętego postępowania i życia dotarła nie tylko do mnie, ale rozeszła się chwalebnie prawie po całym świecie; cieszę się z tego w Panu bardzo i raduję (por. Ha 3,18; Mt 5,12); ⁴nie tylko ja mogę się z tego cieszyć, ale i wszyscy ci, którzy służą lub pragną służyć Jezusowi Chrystusowi. ⁵Dlatego, chociaż mogliście bardziej od innych zażywać przepychu, zaszczytów i godności świata, i mogliście z wielką chwałą prawnie poślubić przesławnego cesarza, jaka odpowiadała waszej i jego dostojności, ⁶odrzuciliście to wszystko, a całą duszą i sercem obraliście raczej najświętsze ubóstwo i niedostatek materialny, ⁷biorąc sobie Oblubieńca szlachetniejszego rodu, Pana Jezusa Chrystusa, który wasze dziewictwo zachowa zawsze nieskalane i nienaruszone. ⁸Kochając Go, jesteście czysta, dotknąwszy, staniecie się jeszcze czystsza, przyjąwszy, jesteście dziewicą. ⁹Jego potęga jest większa, szlachetność wyższa, spojrzenie piękniejsze, miłość słodsza i cały wdzięk wytworniejszy. ¹⁰On już was wziął w swoje objęcia, pierś waszą ozdobił drogimi kamieniami, w wasze uszy włożył bezcenne perły, ¹¹a całą przystroił ślicznymi, jaśniejącymi klejnotami i uwieńczył głowę złotą koroną mającą znak świętości (Syr 45,14).

¹²A więc, najdroższa siostro, albo lepiej, pani godna wszelkiego szacunku, jesteście oblubienicą, matką i siostrą Pana mego Jezusa Chrystusa (por. 2Kor 11,2; Mt 12,50), ¹³niezwykle wyróżnioną sztandarem nienaruszonego dziewictwa i najświętszego ubóstwa, bądźcie dzielną w świętej służbie rozpoczętej z gorącej tęsknoty za ubogim Ukrzyżowanym; ¹⁴wycierpiał On za nas wszystkich mękę krzyżową (por. Hbr 12,2) i wyrwał nas spod władzy księcia ciemności (por. Kol 1,13; J 12,31), który nas trzymał skutych kajdanami z powodu grzechu popełnionego przez Adama. I tak pojednał nas (por. 2Kor 5,18; Kol 1,20.22; Rz 5,10) z Bogiem Ojcem.

¹⁵O błogosławione ubóstwo! Ono miłujących je serdecznie obdarza wiecznymi bogactwami.

¹⁶O święte ubóstwo! Kto je posiada i pragnie go, temu Bóg przyrzeka królestwo niebieskie (por. Mt 5,3) i niewątpliwie daje chwałę wieczną i życie błogosławione.

¹⁷O miłe Bogu ubóstwo! Jego towarzystwo raczył sobie ponad wszystko obrać Jezus Chrystus, który władał i włada niebem i ziemią, który przemówił i wszystko powstało (por. Ps 33,9; 149,5). ¹⁸Mówi On: Lisy mają nory, niebieskie ptaki gniazda, a Syn Człowieczy, to jest Chrystus, nie ma na czym oprzeć głowy (Mt 8,20), lecz skłoniwszy głowę, oddał ducha (J 19,30).

¹⁹Jeśli więc tak wielki Pan zstąpił w łono Dziewicy, chciał się okazać w świecie wzgardzony, biedny i ubogi (por. Ps 70,6; 109,22), ²⁰aby ludzie ubodzy i biedni, bo dotkliwie odczuwający brak pokarmu niebieskiego, stali się w Nim bogaci (por. 2Kor 8,9) przez posiadanie królestwa niebieskiego. ²¹Cieszcie się bardzo i radujcie (por. Ha 3,18; Mt 5,12), niech was napełnia ogromne wesele i radość duchowa.

²²Wzgarda świata podobała się wam przecież bardziej niż zaszczyty, ubóstwo bardziej niż bogactwo doczesne, gromadzenie skarbów nie na ziemi, lecz w niebie, ²³gdzie ani rdza, ani mól nie niszczy, a złodzieje nie wykopują i nie wykradną (Mt 6,20), dlatego w niebie czeka was nagroda bardzo wielka (Mt 5,12) ²⁴i zasłużyliście sobie dobrze na miano siostry, oblubienicy i matki Syna Najwyższego Ojca (por. Mt 12,50) i chwalebnej Dziewicy.

²⁵Zrozumieliście, wierzę w to mocno, że Pan obiecuje i daje królestwo niebieskie tylko ubogim (por Mt 5,3), bo jeśli się kocha rzeczy doczesne, traci się owoce miłości. ²⁶Nie można przecież służyć Bogu i mamonie, bo albo jednego się kocha, a drugiego nienawidzi, albo jednemu się służy, a drugim gardzi (por. Mt 6,24). ²⁷Wiecie, że człowiek ubrany nie może walczyć z nagim, bo łatwiej powalić na ziemię tego, kogo jest za co uchwycić, wiesz przy tym, że nie można się ubiegać o chwałę na tym świecie i królować z Chrystusem na tamtym, ²⁸i łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogaczowi dostać się do nieba (por. Mt 19,24). ²⁹Dlatego odrzuciliście ubranie, to znaczy bogactwo doczesne, aby nie dać się zwyciężyć temu, który z wami walczy i aby po wąskiej drodze i przez ciasną bramę móc wejść do królestwa niebieskiego (por. Mt 7,13-14).

³⁰Jest to naprawdę wielka i godna pochwały zamiana: opuścić dobra doczesne dla wiecznych, wysłużyć sobie dobra niebieskie zamiast ziemskich, za jedno otrzymać sto i posiąść szczęśliwe życie wieczne (por. Mt 19,29; Mdr 5,16 Wgl). ³¹Dlatego z miłości do Chrystusa (por. Flp 1,8) uważałam za stosowne, jak tylko mogę, pokornie prosić i błagać waszą dostojność i świątobliwość: ³²bądźcie mężną w świętej służbie, wzrastajcie z dobrego w lepsze, z cnót w cnoty (por. Ps 84,8), aby Ten, któremu służycie całym stęsknionym sercem, raczył wam udzielić upragnionej nagrody.

³³Usilnie was jeszcze proszę w Panu, jak tylko mogę, pamiętajcie o mnie, waszej nieużytecznej (por. Łk 17,10) służebnicy, i o innych oddanych wam siostrach, przebywających ze mną w klasztorze, w świętych waszych modlitwach (por. Rz 15,30), ³⁴abyśmy z waszą pomocą mogły zasłużyć na miłosierdzie Jezusa Chrystusa i wraz z wami cieszyć się wiecznym oglądaniem Boga. ³⁵Zostańcie z Bogiem i módlcie się za mnie (por. 1Tes 5,25).

Drugi list św. Klary do św. Agnieszki Praskiej

¹Córkę Króla królów, służebnicę Pana panujących (por. Ap 19,16; 1Tm 6,15), godną oblubienicę Jezusa Chrystusa, a przeto szlachetną królową, panią Agnieszkę, ²pozdrawia Klara, nieużyteczna i niegodna służebnica (por. Łk 17,10) ubogich pań, i życzy jej nieustannego życia w najwyższym ubóstwie. ³Dziękuję Dawcy łask, od którego zgodnie z wiarą pochodzi każde dobro i wszelki dar doskonały (Jk 1,17), że przyozdobił cię takim blaskiem cnót i wsławił oznakami tak wielkiej doskonałości, ⁴że jako gorliwa naśladowczyni Ojca doskonałego (por. Mt 5,48) stałaś się doskonała, aby Jego oczy nie widziały w tobie nic niedoskonałego (por. Ps 135,16).

⁵Jest to doskonałość, dzięki której sam Król złączy się z tobą w komnacie niebieskiej, gdzie w wielkiej chwale zasiada na gwiaździstym tronie, ⁶ponieważ zlekceważyłaś dostojeństwo królestwa ziemskiego i ofiarowane małżeństwo z cesarzem wydało ci się za mało godne, ⁷zostałaś gorliwą zwolenniczką najświętszego ubóstwa i w duchu wielkiej pokory i najżarliwszej miłości poszłaś śladami Tego (por. 1P 2,21), który cię przyjął jako oblubienicę.

⁸Wiem, że jesteś bogata w cnoty, wystrzegam się więc rozwlekłego pisania, aby cię nie męczyć zbytecznymi słowami, ⁹choć tobie żadne słowo nie wydaje się zbyteczne, jeśli może przynieść ci pociechę. ¹⁰Jedno jest konieczne (Łk 10,42) i to jedno kładę ci do serca, przez miłość Tego, któremu się oddałaś na świętą i miłą ofiarę (por. Rz 12,1); ¹¹pamiętaj o swym postanowieniu jak druga Rachel i miej zawsze przed oczyma swą zasadę: przestrzegaj, czego przestrzegasz, czyń, co czynisz, i nie ustawaj (por. Pnp 3,4), ¹²lecz krokiem szybkim i lekkim, nie urażając stopy, żeby nie przylgnął do niej nawet pył (por. Ps 91,12), ¹³podążaj bezpiecznie z radością, ochoczo i ostrożnie ścieżką szczęśliwości.

¹⁴Nikomu nie wierz, z nikim się nie zgadzaj, kto by cię chciał oderwać od tego postanowienia, kto by ci był zgorszeniem (por. Rz 14,13) w drodze, abyś spełniła swe śluby wobec Najwyższego z taką doskonałością, z jaką cię powołał Duch Pański (Ps 50,14). ¹⁵Abyś w tym mogła bezpieczniej kroczyć drogą przykazań Pańskich (por. Ps 119,32), stosuj się do rady czcigodnego naszego Ojca, brata Eliasza, ministra generalnego; ¹⁶ceń ją wyżej nad rady innych i uważaj za najdroższy skarb. ¹⁷A jeśli będzie ci kto mówił co innego lub dawał rady szkodliwe dla twej doskonałości, niezgodne z twoim Boskim powołaniem, to mimo należnej czci, nie słuchaj jego rady, ¹⁸lecz, uboga dziewico, obejmij ramionami ubogiego Chrystusa.

¹⁹Patrz na Tego, który dla ciebie został wzgardzony; stań się dla Niego wzgardzona na tym świecie (por. J 12,25) i idź za Nim. ²⁰Dostojna królowo, twój Oblubieniec, najpiękniejszy spośród synów ludzkich (Ps 45,3), stał się dla twego zbawienia najlichszym z ludzi (por. Iz 53,3), był wzgardzony, zbity, poraniony przez biczowanie (por. Mt 19,20; 27,26) na całym ciele i zmarł wśród męczarni na krzyżu; wpatruj się w Niego, rozmyślaj o Nim, uwielbiaj i staraj się Go naśladować. ²¹Jeśli będziesz z Nim cierpieć, będziesz z Nim królować (por. Rz 8,17; 2Tm 2,12); jeśli będziesz dzielić z Nim ból, będziesz dzielić radość; jeśli będziesz umierała z Nim na krzyżu męczeńskim (por. 2Tm 2,11), będziesz mieszkała z Nim w niebie (por. Ps 110,3) w chwale świętych, ²²a imię twoje zostanie zapisane w księdze życia i będziesz sławna wśród ludzi (Ap 3,5). ²³Dlatego będziesz miała wieczny udział w chwale królestwa niebieskiego zamiast rzeczy ziemskich i przemijających, w dobrach wiecznych zamiast krótkotrwałych i żyć będziesz na wieki wieków.

²⁴Żegnaj, siostro i pani najdroższa ze względu na Pana twego Oblubieńca, ²⁵i staraj się w swych pobożnych modlitwach polecać Panu (por. Dz 14,22) mnie i moje siostry. Cieszymy się z dobra wszystkiego, które Pan sprawia w tobie swą łaską. ²⁶Jak najserdeczniej polecaj nas również swoim siostrom.

Trzeci list św. Klary do św. Agnieszki Praskiej

¹Najczcigodniejszej w Chrystusie pani i spośród śmiertelnych najbardziej godnej miłości siostrze Agnieszce, rodzonej siostrze króla Czech, a obecnie siostrze i oblubienicy najwyższego Króla nieba (por. Mt 12,50; 2Kor 11,2), ²Klara, pokorna i niegodna służka Chrystusa i służebnica pań ubogich, życzy radości zbawienia i wszystkiego dobrego, czego tylko można pragnąć od Dawcy zbawienia (por. Hbr 2,10).

³Wiadomości o twoim zdrowiu, szczęśliwym położeniu i o pomyślnych postępach w rozpoczętym biegu (por. 1Kor 9,24) dla osiągnięcia nagrody niebieskiej (por. Flp 3,14) napełniają mnie wielką radością (por. Ps 126,2). ⁴Raduję się tym bardziej w Panu, bo znam ciebie i uważam, że cudownie uzupełniasz braki moje i innych sióstr w naśladowaniu (por. 1P 2,21) ubogiego i pokornego Jezusa Chrystusa. ⁵Naprawdę mogę się cieszyć i nikt nie może mnie takiej radości pozbawić, ⁶ponieważ osiągnęłam to (por. Pnp 3,4), czego pragnęłam pod niebem; widzę bowiem, jak wsparta cudowną siłą mądrości pochodzącej od samego Boga, odnosisz niespodziane i niewypowiedziane zwycięstwo nad przebiegłością chytrego wroga (por. Rdz 3,1), nad zgubną pychą natury ludzkiej i nad próżnością zwodzącą serca ludzkie.

⁷Widzę, że pokorą, cnotą wiary i ramionami ubóstwa obejmujesz nieporównany skarb ukryty w roli świata i serc ludzkich, skarb, którym można zdobyć Tego (por. Mt 13,44), który z niczego uczynił wszystko (por. J 1,3). ⁸I, że użyję słów samego Apostoła, uważam cię za pomocnicę samego Boga, która podnosi upadające członki Jego niewysłowionego Ciała (por. 1Kor 3,9; Rz 16,3). ⁹Któż więc może mnie powstrzymać, abym się nie radowała z tak przedziwnych radości? ¹⁰Ciesz się zatem zawsze w Panu (por. Flp 4,4) i Ty najdroższa, ¹¹i nie pozwól, by cię ogarnęła chmura goryczy, o pani, w Chrystusie najmilsza, wesele aniołów i korono sióstr (por. Flp 4,1). ¹²Wpatruj się umysłem (por. Mt 22,37) w zwierciadło wieczności, wznieś duszę (por Mdr 7,26) do blasku chwały (por. Hbr 1,3), ¹³przyłóż serce do obrazu Boskiej istoty (por. Hbr 1,3) i przez kontemplację cała się przemieniaj w obraz samego Bóstwa (por. 2Kor 3,18), ¹⁴abyś i ty odczuła to, co odczuwają przyjaciele kosztując ukrytej słodyczy (por. Ps 34,9; 1P 2,3), zachowanej od początku przez Boga dla tych, którzy Go miłują (por. Ps 31,20; 1Kor 2,9). ¹⁵Omiń wszystkie sidła, w które w tym zwodniczym i niespokojnym świecie uwikłani są jego ślepi miłośnicy i całym sercem pokochaj Tego, który się cały oddał dla twej miłości (por. Ga 2,20). ¹⁶Jego piękność podziwiają słońce i księżyc; Jego nagrody są bezcenne i niezmiernie wielkie (por. Ps 145,3); ¹⁷mówię o Synu Najwyższego, którego Dziewica porodziła (por. Łk 1,32) i po narodzeniu dziewicą pozostała. ¹⁸Do tej najsłodszej Matki przylgnij; porodziła Ona Syna, którego niebiosa nie mogły ogarnąć (por. 1Krl 8,27), ¹⁹a Ona zamknęła Go i nosiła w swym maleńkim, świętym, dziewiczym łonie.

²⁰Kogóż nie przejmuje zgrozą przebiegłość wroga ludzkości, który blichtrem krótkotrwałych i złudnych zaszczytów usiłuje zniszczyć to, co jest większe od nieba? ²¹Oto wiadomo, że łaska Boża przewyższa wartością wszystko i że przez łaskę dusza wiernego człowieka jest większa od nieba, ²²bo niebiosa ze wszystkimi stworzeniami nie mogą objąć Stwórcy (1Krl 8,27), tylko dusza wierna jest Jego mieszkaniem i siedzibą (por. J 14,23), a to jedynie przez miłość, której pozbawieni są bezbożni. ²³Prawda bowiem mówi: Kto Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca Mego i Ja będę go miłował (J 14,21), i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać (J 14,23). ²⁴Jak więc Najświętsza chwalebna Dziewica cieleśnie Go piastowała, ²⁵tak i ty, idąc Jego śladami (por. 1P 2,21), zwłaszcza pokory i ubóstwa, możesz Go niewątpliwie zawsze piastować duchowo w czystym i dziewiczym ciele; ²⁶możesz ogarnąć Tego, który i ciebie, i wszystko ogarnia (por. Mdr 1,7; Kol 1,17); możesz posiadać to, co w porównaniu z każdym przemijającym posiadaniem na tym świecie będziesz posiadała trwalej. ²⁷Mylą się w tym niektórzy królowie i królowe tego świata, ²⁸bo choć ich pycha dosięga nieba, a ich głowy dotykają chmur (por. Hi 20,6-7), będą w końcu zapomniani jak śmiecie.

²⁹W sprawie, którą poleciłaś, abym ci wyjaśniła, myślę, że powinnam odpowiedzieć twojej miłości; ³⁰chodzi o święta, które, jak sądzę, i tobie są drogie, co do nich chwalebny nasz ojciec Franciszek specjalnie nas upominał, abyśmy je uświetniały urozmaiceniem potraw. ³¹Niech się dowie zatem twoja roztropność, że z wyjątkiem słabych i chorych, które z jego polecenia mamy, o ile możności, wyróżniać pod względem pożywienia, ³²żadna z nas zdrowych i mocnych nie powinna jadać innych potraw, jak tylko postne, zarówno w dni powszednie, jak i świąteczne; ³³co dzień mamy pościć z wyjątkiem niedziel i Bożego Narodzenia, kiedy powinnyśmy się posilać dwa razy na dzień. ³⁴Również w zwykłe czwartki post jest dozwolony i jeśli któraś nie chce pościć, nie jest do postu zobowiązana. ³⁵My jednak zdrowe pościmy codziennie, z wyjątkiem niedziel i Bożego Narodzenia. ³⁶W każdą zaś Wielkanoc, jak mówi pismo świętego Franciszka, i w uroczystości Najświętszej Maryi i świętych Apostołów nie jesteśmy również obowiązane do postu, chyba że te święta wypadną w piątek; ³⁷i jak powiedziano, te z nas, które są zdrowe i mocne, jadają zawsze potrawy postne.

³⁸A ponieważ nasze ciało nie jest ze spiżu, ani siły nasze nie są jak skała (por. Hi 6,12), ³⁹przeciwnie, jesteśmy kruche i skłonne do wszelkiej słabości cielesnej, ⁴⁰dlatego proszę cię, najdroższa, powstrzymaj się mądrze i roztropnie od nieroztropnej i niemożliwej surowości w postach, którą, jak wiem, zaczęłaś stosować, i proszę cię, ⁴¹abyś żyjąc chwaliła Boga (por. Iz 38,19; Syr 17,27), oddawała Panu cześć rozumną (por. Rz 12,1) i aby ofiara twoja była zawsze zaprawiona solą roztropności (por. Kpł 2,13; Kol 4,6).

⁴²Bądź zdrowa w Panu, jak i ja bardzo sobie życzę być zdrową, i pamiętaj zarówno o mnie, jak i o moich siostrach w świętych modlitwach.

Czwarty list św. Klary do św. Agnieszki Praskiej

¹Połowie swej duszy, skarbnicy miłości szczęśliwej i serdecznej, sławnej królowej, oblubienicy Baranka (por. Ap 21,9), wiecznego Króla, pani Agnieszce, swej najdroższej matce i córce wybranej spośród wszystkich, ²Klara, niegodna służka Chrystusa i służebnica nieużyteczna (por. Łk 17,10) Jego służebnic, przebywających w klasztorze św. Damiana w Asyżu, ³zasyła pozdrowienie i życzy, by mogła ze wszystkimi świętymi dziewicami śpiewać nową pieśń przed tronem Boga i Baranka i wszędzie Mu towarzyszyć (por. Ap 14,3-4).

⁴O matko i córko, oblubienico Króla wszystkich wieków (por. Ps 145,13), nie dziw się, że nie pisałam do ciebie tak często, jakby pragnęła tego i twoja i moja dusza; ⁵nie myśl, że osłabł nieco ogień słodkiej miłości ku tobie w sercu twej matki. ⁶Przeszkodą były znane ci niebezpieczeństwa dróg i brak posłańców. ⁷Teraz zaś, pisząc do ciebie, oblubienico Chrystusa, cieszę się i przeżywam duchową radość z tobą (por. 1Tes 1,6), ⁸że jako druga święta dziewica, Agnieszka, pożegnałaś wszystkie próżności światowe i poślubiłaś Baranka niepokalanego (1P 1,19), który gładzi grzechy świata (J 1,29). ⁹Szczęśliwy naprawdę ten, komu dane jest dostać się na świętą ucztę, aby przylgnąć całym sercem do Tego, ¹⁰którego piękność podziwiają nieustannie wszystkie błogosławione zastępy niebieskie. ¹¹Miłość ku Niemu ubogaca, wpatrywanie się w Niego odświeża, Jego dobroć napełnia, ¹²Jego słodycz darzy pełnią, pamięć o Nim słodko oświeca, ¹³Jego woń wskrzesi zmarłych, Jego widok chwalebny uszczęśliwi wszystkich mieszkańców (por. Ap 21,2-10) Jerozolimy niebieskiej, ¹⁴bo jest On blaskiem wiecznej chwały (Hbr 1,3), jasnością wieczystej światłości i zwierciadłem bez skazy (Mdr 7,26).

¹⁵W to zwierciadło co dzień wpatruj się, o królowo, oblubienico Jezusa Chrystusa (por. 2Kor 11,2), i ciągle w nim twarz swoją oglądaj, ¹⁶abyś cała, wewnętrznie i zewnętrznie, tak się przyozdobiła i otoczyła różnorodnością (Ps 45,15), ¹⁷kwiatami i strojem wszystkich cnót, jak przystoi, córko i najdroższa oblubienico najwyższego Króla. ¹⁸W tym zaś zwierciadle jaśnieje błogosławione ubóstwo, święta pokora i niewymowna miłość, jak to z łaską Bożą będziesz mogła w nim całym oglądać.

¹⁹Zwróć, proszę, uwagę na początek tego zwierciadła, mianowicie, na ubóstwo położonego w żłobie i owiniętego w pieluszki (por. Łk 2,12). ²⁰O przedziwna pokoro, o zdumiewające ubóstwo! ²¹Król aniołów, Pan nieba i ziemi złożony w żłobie (por. Mt 11,25; Łk 2,7)! ²²W środku zaś zwierciadła rozważaj pokorę, przy tym błogosławione ubóstwo, niezliczone trudy i udręki, które wycierpiał dla odkupienia rodzaju ludzkiego. ²³Przy końcu tego zwierciadła oglądaj niewymowną miłość, z jaką chciał cierpieć na drzewie krzyża i umrzeć na nim śmiercią ze wszystkich najhaniebniejszą. ²⁴Dlatego samo zwierciadło, zawieszone na drzewie krzyża, zachęcało przechodzących do tych rozważań, mówiąc: ²⁵O, wy wszyscy, którzy przechodzicie drogą, przyjrzyjcie się i zobaczcie, czy jest boleść podobna do tej, co Mnie przytłacza (Lm 1,12); ²⁶wołającemu i żalącemu się odpowiedzmy jednym głosem i jednym duchem, jak sam mówi: Stale je rozważa i wzdycha z miłości dusza moja (Lm 3,20; Ez 27,30).

²⁷Te rozważania niech rozpalają w tobie coraz mocniejszy ogień miłości, o królowo Króla niebieskiego! ²⁸Rozważaj również niewysłowione Jego radości, bogactwa i wieczną chwałę ²⁹i wzdychaj z nadmiernej tęsknoty i miłości serca; wołaj: ³⁰Pociągnij mnie do siebie, pobiegniemy za wonnością olejków Twoich, Oblubieńcze niebieski (por. Pnp 1,3)! ³¹Pobiegnę i nie ustanę, aż wprowadzisz mnie do sali biesiadnej, ³²aż położysz mi lewą rękę pod głowę, a prawica obejmie mnie szczęśliwą, i złożysz uszczęśliwiający pocałunek na ustach moich (Pnp 2,4.6; 1,1). ³³W czasie tych rozważań pamiętaj o twojej bardzo biednej matce; ³⁴wiedz, że jesteś mi najdroższa ze wszystkich i że błogosławioną pamięć o tobie wypisałam na zawsze na tablicy mego serca (por. Prz 3,3; 2Kor 3,3).

³⁵Cóż mam ci jeszcze napisać? Niech umilknie w miłości ku tobie język ciała, a niech mówi język ducha. ³⁶O błogosławiona córko, mojej miłości do ciebie język ciała w żaden sposób nie potrafi w pełni wyrazić; wypowiada tylko częściowo to, co czuję. ³⁷Proszę cię, przyjmij łaskawie i z prostotą te słowa i dostrzeż w nich przynajmniej to uczucie gorącej miłości macierzyńskiej, jakie co dzień żywię dla ciebie i twoich córek, i polecaj im serdecznie mnie i moje córki w Chrystusie.

³⁸Córki moje, zwłaszcza dziewica roztropna Agnieszka, nasza siostra w Panu, polecają się tobie i twoim córkom, jak tylko mogą. ³⁹Do widzenia, najdroższa córko z twoimi córkami, przed tronem chwały wielkiego Boga (por. Tt 2,13); módlcie się za nas (por. 1Tes 5,25). ⁴⁰Najdroższych naszych braci, Amata, miłego Bogu i ludziom (Syr 45,1), i Bonagura, którzy przyniosą ci ten list, polecam jak tylko mogę twojej miłości. Amen.