Urodziny Bolesława Wstydliwego - dobroczyńcy franciszkanów
21 czerwca 1226 w Starym Korczynie urodził się Bolesław V Wstydliwy, książę krakowski i sandomierski, ostatni przedstawiciel małopolskiej linii Piastów, dobroczyńca zakonu franciszkanów. Mąż św. Kingi, brat bł. Salomei i szwagier bł. Jolenty. Jego grób znajduje się w Bazylice św. Franciszka w Krakowie. „Bolał głęboko nad jego stratą nie tylko własny naród, ale i sąsiednie narody z powodu skromności i zacności, które okazywał” – pisał kronikarz Jan Długosz.
Książę Bolesław był synem Leszka Białego i księżniczki ruskiej Grzymisławy. Imię otrzymał po swoim pradziadku Bolesławie Krzywoustym, a przydomek ze względu na śluby czystości, które złożył wspólnie z żoną Kingą. Kiedy miał rok zamordowany został jego ojciec. Od tego czasu toczyły się walki o regencję i władzę w Krakowie. W wieku 13 lat Bolesław został zaręczony z pięcioletnią królewną węgierską Kunegundą (Kingą), córką króla Węgier Beli IV. Ich ślub odbył się kilka lat później.
Kiedy w roku 1241 doszło do pierwszego najazdu Mongołów na Polskę, Bolesław Wstydliwy wraz z żoną uciekł z ziemi sandomierskiej na Węgry do swojej siostry Salomei, żony króla halickiego Kolomana. Mongołowie zdobyli i spalili Sandomierz. Po klęsce wojsk Henryka Pobożnego pod Legnicą i po pokonaniu wojsk węgierskich przez Mongołów, Bolesław wraz żoną i siostrą udał się na Morawy, po czym powrócił do Polski.
W roku 1243 możni krakowscy powołali Bolesława Wstydliwego na tron krakowski. Sam książę potwierdził swoje panowanie na krakowskiej ziemi wygrywając bitwę pod Suchodołem między wojskami Małopolan, wspartymi posiłkami węgierskimi, a wojskami Konrada Mazowieckiego, który rościł sobie prawa do Krakowa. Mając 17 lat Bolesław został księciem krakowskim, ale jego walki o tron małopolski toczyły się aż do śmierci Konrada.
Ze względu na zawarte śluby czystości oraz brak męskiego potomka, w roku 1265 Bolesław adoptował księcia sieradzkiego Leszka Czarnego, który stał się prawowitym dziedzicem księstwa krakowsko-sandomierskiego. To posunięcie stało się przyczyną buntu, który wybuchł kilka lat później, a który książę stłumił zbrojnie.
Bolesław Wstydliwy stawiał na rozwój miast. W roku 1253 nadał przywilej lokacyjny dla Bochni, a 5 czerwca 1257 r. dokonał lokacji Krakowa na prawie magdeburskim. Rok później wydał przywilej lokacyjny dla Nowego Korczyna, w 1264 dla Skaryszewa, w roku 1271 dla Jędrzejowa. Lokował łącznie 20 miast, co wpłynęło na szybki rozwój ekonomiczny jego dzielnicy.
Książę krakowski i sandomierski szczególną troską otaczał Kościół. Wydał między innymi przywilej immunitetowy na rzecz biskupstwa krakowskiego, który gwarantował duchownym dużą niezależność w kwestiach ekonomicznych oraz sądowniczych. W roku 1253 w wyniku jego starań papież Innocenty IV kanonizował Stanisława ze Szczepanowa. Bolesław wspierał także franciszkanów, wspierając finansowo budowę kościoła i klasztoru.
Zmarł w Krakowie 7 grudnia 1279 roku, a pochowany został trzy dni później w kościele franciszkanów w Krakowie. Pierwszym miejscem jego spoczynku w świątyni było prezbiterium, gdzie wmurowano kamienną płytę, wzorowaną na średniowiecznej pieczęci Bolesława (projektu Jana Matejki). Obecnie doczesne szczątki księcia spoczywają w kaplicy bł. Salomei, w kamiennej urnie za kratą, po prawej stronie ołtarza.
k.gorgoń
